روند خطرناک مذاکره با آمریکایی ها (برجام) و سوالی که بی پاسخ ماند

اخیرا وندی شرمن، سرپرست تیم آمریکایی در مذاکرات هسته‌ای با ایران، طی مقاله ای که در مجله فارن افرز منتشر شده به نکات مهمی اشاره کرده که نشان می دهد چطور متاسفانه تیم ایرانی هیچ توجهی به منافع ملی نداشته اند.  

وی در این مقاله می نویسد: در جریان مذاکرات بین‌المللی که به حصول توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ منجر شد، همتایان ایرانی من گاهاً می‌پرسیدند: چطور می‌توانند اطمینان حاصل کنند که توافقی که می‌کنند، دوام‌پذیر خواهد بود؟

اکثر جمهوری‌خواهان (با این توافق) مخالف بودند و ایرانی‌ها با نگاهی به انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶، می‌ پرسیدند که اگر جمهوری‌خواهان کنترل کاخ سفید را به دست بگیرند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

من با پرسیدن سوالی مشابه، به سوال آنها پاسخ می‌دادم: اگر تندروهای مخالف توافق هسته‌ای در ایران مجدداً قدرت را به دست بگیرند، چه خواهد شد؟

این [سوال] به مباحثات ما خاتمه می‌داد و من فکر می‌کردم باید هم همین‌طور هم می‌شد؛ به هر حال، من همیشه انتظار داشتم بزرگترین چالش در برابر موفقیت توافق، تخلفات ایران باشد نه دسیسه‌های رئیس‌جمهور ایالات متحده؛ البته من اشتباه می‌کردم.

ماه مه سال جاری رئیس جمهور آمریکا؛ دونالد ترامپ تصمیم گرفت که ایالات متحده را از توافق خارج کرده و تحریم‌های رفع‌شده علیه ایران به موجب توافق، را احیا کند و این اقدامیست که در تاریخ آمریکا به عنوان یکی از بدترین خبط‌های سیاست خارجی خواهد ماند.

وی در ادامه می نویسد: اکثر مسئولان معاصر ایرانی، از نسل دوره‌های حوالی انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ بودند؛ در آن زمان حامیان (امام) خمینی(ره) با سایر مخالفان برای براندازی حکومت شاه هم‌پیمان شدند و اندکی بعد در همان سال، گروهی از دانشجویان ایران که حامیان وفادار (امام) خمینی(ره) بودند، سفارت آمریکا در تهران را اشغال کردند و ۵۲ آمریکایی را گروگان گرفتند.

بسیاری از مقام‌های بلندپایه حکومت ایران مستقیماً در آن انقلاب مشارکت کردند. عده‌ای حتی در آن گروگان‌گیری شرکت نمودند. موفقیت آنها دنیا را حیرت‌زده کرد و احساس تجارب مشترک، هنوز هم نخبگان سیاسی چند دسته ایران را به هم پیوند می‌دهد. این روحیه انقلابی در درک نحوه نگاه ایرانی‌ها به مذاکرات هسته‌ای، حائز اهمیت است.

ملاحظه: اظهارات فوق بخوبی نشان می دهد که هر دو طرف، نگران بدعهدی و پیمان شکنی طرف مقابل بوده اند، با این تفاوت که طرف آمریکایی بدون کوچکترین تسامح و اغماضی، در مقام عمل، محکم کاری کرده و در مفاد توافق نامه خیلی دقیق، هر گونه احتمال نقض عهد طرف ایرانی را لحاظ نموده اما متاسفانه طرف ایرانی باوجود سوابق سیاه عهدشکنی هیات حاکمه آمریکا، با خوش خیالیِ ابلهانه، به حرف های پوچ و توخالی دشمن اعتماد کرده و منافع ملی کشورمان را به باد داده و پس از آن نیز با تعریف و تمجیدهای بی مبنا و بی جهتِ مسئولین دولتی، مدال های کذایی هم دریافت کرده اند.

مقام معظم رهبری روز دوشنبه (۹۷/۵/۲۲) با اشتباه خواندن مذاکرات هسته‌ای، فرمودند: در موضوع مذاکرات بنده اشتباه کردم و به اصرار آقایان اجازه تجربه را دادم که البته از خطوط قرمز معین‌شده هم عبور کردند.