آقایان ظریف و زنگنه در دو نامه جداگانه از روحانی درخواست کرده اند تا الحاق ایران به توافقنامه پاریس مجددا در مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان قانون اساسی مورد بررسی قرار گرفته و تایید شود؛ چرا که ملحق نشدن ایران به این توافقنامه می تواند موجب باز شدن پرونده ای علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل شود!
پیوستن به این توافق نامه به معنای آغاز صنعت زدایی از ایران است زیرا کشورهای اروپایی بعد از اینکه خودشان در دسته صنعتی ها قرار گرفتند، منافعشان ایجاب میکند که جلوی صنعتی شدن دیگران را بگیرند.
به قول فریدریش لیست، نفعشان در اینست که این نردبانی که از آن به بالا رفتهاند را واژگون سازند. در این شرایط ایران باید اعلام کند هر کشوری که جهان را آلوده کرده و باعث انتشار گازهای گلخانه ای در جهان شده، فعالیت خود را کاهش دهد.
ملاحظه: زمانی که خاموشی های برق اتفاق افتاد، وزارت نیرو و سازمان محیط زیست اعتراف کردند که مفاد این توافق نامه را (به صورت غیرقانونی و صرفا تحت تاثیر القائات بیگانگان) اجرا کردهاند که طبعا دستگاه های نظارتی باید به این موضوع ورود می کردند که متاسفانه تاکنون هیچ مرجعی واکنشی نشان نداده است.
برخی جریانات سیاسی منفعل و غربگرا علاقه عجیبی برای ادغام کشور در نظام ظالمانه بین المللی دارند.
شایان ذکر است از ابتدای انقلاب تا کنون ۴۵ مورد تعهدخارجی داده شده که ۳۲ مورد آن در دولتهای یازدهم و دوازدهم اتفاق افتاده است.
دولت سه سال است مفاد این توافق نامه را بدون انجام مراحل قانونی پذیرش مفاد این موافقتنامه در مجلس و شورای نگهبان به دستگاه ها ابلاغ کرده و نسخه انگلیسی آن را به عنوان تعهدات ایران در موافقتنامه پاریس به ثبت رسانده است.
علاوه بر بحث فوق، دولت در موارد مشابه از جمله FATF نیز بدون رعایت موازین و مفاد قانون اساسی به بیگانگان تعهداتی داده است.