مسلسل زیباست، اما در دستان سربازان ناتو!

چه جذاب است لباس تاکتیکال نظامی، فقط به تن کماندوی آمریکایی! 
چه چیز از صدای غرش ناوهای جنگی و چرخش پره هلیکوپترهای آپاچی عاشقانه تر، آن هم از دریچه هالیوود؟
پوکه های طلایی ریخته بر زمین و مرمی هایی فرو رفته در گوشت جهان سومی ها!
مهربان مثل دلتا فورس، سرباز جهانی! 
محبت از ویتنام تا کره، زیمباوه تا کامبوج، افغانستان تا عراق!
جنگ، خوشمزه ترین دستپخت تمدن بشریست به شرطی که در پنتاگون طبخ شده باشد!
نان شب اگر ممکن الوجود است! اسلحه حتماً لازم الوجود است، اما در آنسوی آب! 
تفنگ فقط دست سرباز حزب_الله یا حوثی‌های یمن نباشد که این پا برهنه گان، نظم نوین جهانی نمیفهمند!  
اصلا نمیفهمند که ناف جماعت غربزده از میرزا ملکم خان تا سریع القلم خان را با ذلت و خفت بریده اند، هیهات من الذله میگویند و جلو میروند و معادلات است که برهم میخورد! 
اما کدام هیهات؟ کدام ذله؟
مگر نمیبینی جای حقوق بشر بر در و دیوار بنغازی و حلب، فلوجه و موصل را؟
وصال خرج دارد، جگر عشق نداری سفر شیر مرو!

برای وصال آن یار هر چه باشد چشم بسته امضاء میشود و بیست دقیقه ای تصویب! میخواهد برجام باشد، FATF یا پالرمو!
صحبت گرین کارت است! و اینکه بنی_صدر مرد صلح بود و بس! که امیدوارانه با عقل و تدبیر، زمین میداد و زمان میگرفت! 
حالا چند شهر لب مرزی هم اگر اِشغال میشد و چند صد زن و کودک سر بریده میشدند، فدای پوتین براق و صورت شیو شده ابوالحسن!
آه از این حسن ها! لیبرالیسم را در لباس خاکی، از پوتین های براق! و در لباس روحانیت از ریش های رنگ شده بشناس!
این وسط عده ای جنگ طلب، هم بودند بابایی، صیاد، باکری و متوسلیان، که نمیدانم خمینی(ره) چی در گوششان خوانده بود، که گوششان بدهکار مالک باغ پسته نبود و حصر آبادان میشکستن؛ خرمشهر آزاد میکردند، آخر هم گردن خدا می انداختند که ما نبودیم خدا آزاد کرد! 
هرچه بود زیر سر خمینی(ره) بود، یعنی چه که به کارتر بگویی شن ها مأمور خدا بودند؟
مگر ندید بساط عرق خوری محمدرضا پهلوی با کارتر را؟
آخر کدام عاقلی کدخدا را ول میکند به خدا میچسبد! 
اصلا ول کنید گذشته ها را؛ به ما چه که آن جانباز شیمیایی در مجنون گاز خردل خورده سی سال است بد نفس میکشد؟ بگذارید مردم در کنسرت ها نفس بکشند!

مگر حقوق دانان تربیت شده ی شرق و غرب مرده اند که سرهنگ های خشونت طلب رجز بخوانند؟
آن هم در این دنیای گفتمان و فرسنگ ها دور از موشک!
همانطور که اعلی حضرت همایونی بحرین را داد با گوشه چشم انگلیس!
شیخ اعتدال هم ایران را تقدیم میکند، بدون گوشه چشم! فقط قبل از آن نعش ما را باید انداخته باشد!