در ۵ سال گذشته علیرغم شعارهای غرب گرایانه و مشی تسلیم طلبانه دولت در برابر بیگانگان، تراز تجاری ایران و اروپا به طور میانگین سالانه ۳.۷ میلیارد یورو به نفع اروپا بوده و این امر به این معناست که دولت روحانی برای کارگران اروپایی شغل ایجاد کرده است.
ملاحظه: حجم تجارت دوجانبه ایران و اروپا در دولت احمدینژاد به طور میانگین سالانه ۲۳ میلیارد یورو بود، اما در دولت روحانی حجم تجارت کشورمان با اروپاییها به میانگین سالانه ۱۱ میلیارد یورو کاهش یافته، یعنی به کمتر از نصف رسیده است.
این آمار، استدلال حامیان دولت روحانی را درباره اینکه دولت احمدینژاد صرفا به گسترش روابط تجاری با کشورهای عقبافتاده آسیایی و آفریقایی و چین اهمیت میداده و از مراودات اقتصادی با کشورهای صنعتی اروپا غافل مانده، باطل میسازد.
مضاف بر اینکه کیفیت تجارت دوجانبه بین ایران و اروپا نیز در دولت روحانی دستخوش تغییراتی به ضرر ایران شده است؛ در دولتهای نهم و دهم، در اکثر سالها تراز تجاری بین ایران و اروپا، به نفع ایران بوده و از سال ۱۳۸۶ تا پایان ۱۳۹۱ به طور میانگین سالانه ۲.۶ میلیارد یورو به نفع ایران، سنگینی میکرده است.
این درحالیست که واردات از چین نیز در دولت روحانی رکورد تاریخی زده و به رقم بی سابقه ای رسیده است.
در ۸ سال دولتهای احمدینژاد، کل واردات اجناس چینی معادل ۴۰ میلیارد دلار بوده اما فقط در ۵ سال اخیر در دولت روحانی بیش از ۵۶ میلیارد دلار کالای چینی به کشور وارد شده و فقط در سال گذشته ۱۳.۲ میلیارد دلار اجناس چینی واردات داشته ایم که بالاترین رکورد تاریخی در واردات از چین میباشد.
نکته جالب اینکه روحانی در گزارش ۱۰۰ روزه خود در سیما ( ۵ آذر۹۲) خطاب به مردم گفت: دولت قبل شغل زیاد ایجاد کرد، اما برای چینیها! ولی حالا کسی نیست بگوید در دولت شما (روحانی) نه فقط برای چینی ها و اروپایی ها شغل ایجاد کردید بلکه مشاغل موجود در کشور را نیز به مرز نابودی و رکود مطلق رساندید.